RYS HISTORII
OCHOTNICZEJ STRAŻY POŻARNEJ
W TUSZYNIE – LESIE
W 1957 r. dokładnie 15 lipca w toku rozmów pewnej grupy osób, po kilku groźnych pożarach na naszym terenie i dużego kompleksu leśnego powstała inicjatywa założenia jednostki OSP. Pomysł ten podjęło organizacyjnie z dużym zaangażowaniem czterech naszych mieszkańców, a mianowicie: Zbigniew Kubicki, Edmund Morawski, Jan Świerczyński oraz Jerzy Świerczeski. Tych czterech, ówcześnie naszych mieszkańców, należy uznać za pionierów powstania OSP. Oni zorganizowali pierwsze zebranie mieszkańców w pomieszczeniach byłego Ludowego Zespołu Sportowego (na rogu ul.Sienkiewicza i ? )wyłącznie na temat powstania Ochotniczej Straży Pożarnej. Na tym zebraniu powstał tymczasowy zarząd OSP, w skład którego weszli: Prezes – Franciszek Strumiłło, z-ca Prezesa – Władysław Ryksa, Naczelnik – Zbigniew Kubicki, z-ca Naczelnika i Skarbnik – Tadeusz Piecyk, Sekretarz – Świerczeski, Gospodarz – Edmund Morawski i Adiutant – Stanisław Miksa.
Działalność tego Zarządu była energiczna i przedsiębiorcza. Oddział bojowy liczył wówczas 22 członków. Zaczęto czynić starania o sprzęt do akcji ratowniczych. Pierwszym urządzeniem była ręczna sikawka, beczkowóz konny oraz kilka odcinków węży gaśniczych. Ówczesny Przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej w Tuszynie p. Józef Kurpesa przydzielił działkę o pow. 0,5 ha bez żadnych dokumentów o przekazaniu. Zaś już w 1958 r. Następny przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej – p.Józef Zdyb udokumentował tą sprawę na piśmie. Dziełka ta była zalesiona. Przystąpiono do jej karczowania i z tego drewna wykonano parkan oraz szopę, w której przechowywano w/w.sprzęt. Było to pierwsze lokum OSP.
W miesiącu grudniu 1957 r. na prośbę Zarządu Związku OSP w Łodzi zwołano pierwsze Walne Zebranie i przyjęto Statut OSP. Wybrano również nowy Zarząd w składzie: Prezes – Stanisław Słowiński, Naczelnik – Zbigniew Kubicki, z-ca Naczelnika – Tadeusz Piecyk, Skarbnik – Władysław Grabarz, Sekretarz – Jan Świerczyński oraz członkowie – Franciszek Strumiłło i Stanisław Miksa. Zarząd ten nie pracował jednak w komplecie na wybraną kadencję. Na skutek rezygnacji dwóch druhów ,dokooptowano Kazimierza Chrzanowskiego i Wawrzyńca Mikułę. Ten pionierski Zarząd i członkowie drużyny bojowej jako uparta garstka zapaleńców zaczęła działalność bardziej pomyślnie.
Pierwszym umundurowaniem były czapki strażackie i mundury drelichowe uszykowane z kombinezonów roboczych, ale już z pasami skórzanymi.
W roku 1958 przy poparciu społeczeństwa i Miejskiej Rady Narodowej wybudowano otwarty zbiornik p.poż. w gruncie kurzawkowym. W tym samym roku zakupiono dostosowany do pożarnictwa samochód marki FERGUSON z beczką o poj.2500l. Samochód ten służył nam do końca 1965r. Był dla nas przysłowiową skarbonką z powodu zużycia się części, a nawet całych podzespołów. W tym okresie było dla nas ważne, że byliśmy jednostką typu “S” i skutecznie działaliśmy na naszym i przyległym terenie innych gmin. Otrzymaliśmy również nową motopompę M-800 wraz r wężami z Powiatowej Straży Pożarnej w Łodzi.
Ten stan posiadania mienia i wkraczanie w działalność ratownictwa p.poż. wymógł wzmożoną potrzebę szkolenia. Podstawowym szkoleniem druhów zajął się zaprzyjaźniony podoficer z Zawodowej Straży Pożarnej. Zaplanowano zbiórki szkoleniowe w co drugą niedzielę (od wczesnej wiosny do późnej jesieni),które odbywają się do chwili obecnej. Nie ukrywa się że część tych zbiórek była poświęcona przy wznoszeniu budynku, utrzymywaniu porządku w pomieszczeniach jak i na zewnątrz oraz pracy społecznej dla miasta i budującego się kościoła naszej parafii.
Właściwe mundury druhowie otrzymali w 1960 r. W tym celu zakupiono towar i potrzebne dodatki , a wykonaniem ich zajął się nasz już nie żyjący druh Mieczysław Łechtański. Zaczęto poważnie myśleć o budowie budynku strażnicy.
Po Walnym Zebraniu w lipcu 1961r. i wyborach nowego Zarządu sprawa stała się faktem. Zaczęto w październiku. Mimo istnienia Komitetu Budowy zasadniczym inwestorem była Miejska Rada Narodowa w Tuszynie. Głównym motywem budowy strażnicy była nagroda za zajęcie pierwszego miejsca w skali województwa łódzkiego , jakie nasza jednostka zdobyła w zbiórce pieniędzy na rzecz Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy i Kraju. Popierali nas także Zakład Ubezpieczeń(powiatowy i wojewódzki) oraz Powiatowa Rada Narodowa z funduszu popierania czynów społecznych. Wkład naszych druhów i społeczeństwa był również bardzo duży. Budowę zakończono w roku 1966. Trwało to trochę długo , lecz były trudności ze zdobyciem materiału i zmianą projektu z budynku parterowego na piętrowy.
Uroczyste przekazanie budynku REMIZY odbyło się 10 września 1967 r. Zbiegło się ono z 10-letnim okresem powstania Ochotniczej Straż Pożarnej w Tuszynie Lesie. Z tego tytułu został przekazany nam nowy samochód bojowy STAR-25 i nowa motopompa z rozrusznikiem elektrycznym. W 1968r. na wniosek zarządu OSP Walne Zebranie zatwierdziło budowę budynku gospodarczego, niezbędnego do naszej działalności. Planowano bowiem działalność gospodarczą poprzez budowę kina na 250 miejsc. Projekty były nawet zatwierdzone, lecz nasze władze nie wyraziły zgody na dotowanie. Nasze możliwości określano na 30% wartości tej inwestycji. Ze zorganizowanych materiałów wybudowano więc budynek gospodarczy, a pozostałe materiały odsprzedano Powiatowej Radzie Narodowej na budowę budynku gminy w Kurowicach.
W 1971r. zmieniono ogrodzenie drewniane (od sąsiadów i ul. Sienkiewicza) na siatkę na słupkach stalowych, zaś od ul. Prusa wykonano z elementów betonowych. Ówczesne władze miasta Tuszyna sfinansowały przed budynkiem strażnicy nawierzchnię z płyt kamienno – betonowych, w zamian za kamień brukowy zebrany przez naszych druhów na okolicznych polach. Srodki na ten cel od mieszkańców zebrał Komitet Fundacji Sztandaru w składzie: Leszek Lesiak, Stanisław Lech, Karol Furtak, Jan Staniaszek,Henryk Pakuła i Mieczysław Łechtański.
W 1972 r. w budynku wykonano instalację wodno-kanalizacyjną .Ujęcie wody było ze studni kopanej , poprzez pompę i hydrofor, natomiastścieki odprowadzono do wybudowanego szamba.
Rok 1973 to wykonanie instalacji CO budynku z lokalnej kotłowni. W latach 1967 –1973 pomieszczenia były ogrzewane piecami węglowymi. Nie trzeba wspominać tutaj o uciążliwości takiego ogrzewania, choć samochód był w ciągu całego roku z wodą do gaszenia ognia. Centralne ogrzewanie z jednego kotła było dla nas wielkim osiągnięciem. Zyskał na tym samochód, sprzęt i budynek. Pragnę nadmienić, iż w tym czasie zdobycie materiałów i urządzeń do instalacji wodno-kanalizacyjnej graniczyło z dużymi trudnościami i często ocierało się o paragrafy kk.
Rok 1974 był rokiem pewnego rodzaju wytchnienia w prowadzonych inwestycjach. Wykonano jednak prace modernizacyjne w budynku oraz malowanie pomieszczeń. Ponadto gromadzono środki finansowe i materiały do rozbudowy budynku strażnicy. Było to niezbędne dla naszej działalności dochodowej, dla drużyn młodzieżowych i miejscowej społeczności.
W 1975 r. na skutek reorganizacji administracyjnej kraju, nasze miasto zostało włączone do woj. Piotrkowskiego. Krótko po tym jednostkę naszą wizytowała Komenda Wojewódzka Straży Pożarnych w Piotrkowie Trybunalskim. Wyrazili zadowolenie i uznanie za wzorowe utrzymanie budynku, sprzętu i porządku. Zmiana województwa nie wpłynęła ujemnie na naszą działalność. Otrzymaliśmy nową pilarkę mechaniczną niezbędną w działaniach pożarowych w lesie, jak również do usuwania powalonych drzew.
W naszej OSP odbyła się narada szkoleniowa komendantów gminnych rejonu Piotrków Tryb., której przewodniczył kap.poż. Henryk Tomalkiewicz. Ważność tej narady zaszczycili Zarządu Głównego i Inspektor Zarządu Wojewódzkiego Związku. Był również alarmdla sekcji naszej OSP, dokonany przez Komendę Główną Straży Pożarnych, który wypadł pozytywnie.
Ogłoszony stan wojenny w 1981 r. nie pozwolił nam uroczyście obchodzić 25 – lecia istnienia. Nie było można również zwoływać Walnych Zebrań i uczestniczyć masowo w innych uroczystościach. Działania nasze były sporadyczne i ograniczały się jedynie do działalności pożarniczej. Z wielką ulgą przyjęliśmy decyzję o zniesieniu stanu wojennego.
W latach 80-tych na naszym terenie władze miasta wykonały sieć wodociągową i gazową. Z tej okazji skorzystaliśmy i my doprowadzając wodę i gaz do budynku. Skończyły się kłopoty z opałem i obsługą.
Pod koniec 1989r. otrzymaliśmy już od nowej władzy samorządowej samochód marki STAR-244 typ GBA, rocznik 1984. Poprzednio był w OSP w Tuszynie. Po blisko 11-letniej eksploatacji samochodu w naszej jednostce w 2001 r. skarosowaliśmy go aby przedłużyć mu żywotność. W międzyczasie również z tuszyńskiej jednostki otrzymaliśmy sam. Marki Żuk. Marzyło nam się wówczas wejść do KSR-u (Krajowy System Ratownictwa). Mimo podpisanych dwóch porozumień w dalszym ciągu na nie oczekujemy.
Na przełomie 1999-2000 podjęto decyzję o rozbudowie kuchni i powiększeniu sali na piętrze budynku, aby wypożyczając te pomieszczenia pozyskać pieniądze na działalność naszej jednostki. Zagospodarowaliśmy również część parterową pozyskując w ten sposób magazyn mundurowy i salę szkoleniową.
W ostatnich trzech latach dokonaliśmy częściowego remontu starej części budynku. Między innymi wymieniono okna pokryto dach i odnowiono salę oraz kuchnię. Natomiast w roku ubiegłym przy wsparciu finansowym z budżetu gminy dokonaliśmy kapitalnego remontu stanowiska dowodzenia i sanitariatów, wymieniono centralne ogrzewanie w części parterowej budynku i zakupiono piec do c.o.
W latach 2000-2007 zakupiono bądź pozyskano różnorodny sprzęt niezbędny do zadań ratowniczo – gaśniczych takich jak: piłę do drewna, odcinki, aparaty powietrzne m-ki “FENZY”, motopompę pływającą NIAGARA, radiostację bazową, umundurowanie. W tym miejscu wspomnieć należy, że druhowie z dobrowolnych składek zakupują różnorodny sprzęt, doposażając w ten sposób jednostkę.
Podsumowując 50-letnią działalność patrząc wstecz należy wspomnieć o dużym wkładzie naszych członków , kierowanych przez Zarządy w różnych składach osobowych. Cały czas dążymy do poprawy i rozwoju naszej jednostki. Otrzymujemy poparcie od władz nie tylko lokalnych, o właściwych zaleceniach i pomocy Zarządów Gminnych, jak i powiatowych Związków OSP. Bardzo cenimy poparcie nas przez lokalne społeczeństwo, rozumiejące nasze ochotnicze powołanie. Nasza służba jest służbą dla społeczeństwa w różnych formach, nie tylko pożarowych. Można tylko wspomnieć ostatnie kilka miesięcy, gdzie dochodziło do różnego trąb powietrznych, czego skutkiem są powalone drzewa. Wyjeżdżamy również do usuwania gniazd os, pszczół czy szerszeni. Najtragiczniejszym pożarem w ostatnim okresie było spalenie budynku drewnianego, w którym spłonęły 4 osoby. Wtym miejscu należy zaznaczyć, że jesteśmy drugą jednostką w gminie pod względem ilości wyjazdów do akcji ratowniczo-gaśniczych. Na przełomie 5-lat mieliśmy ich prawie 300.
Nasi członkowie czynnie brali udział w zawodach sportowo-pożarniczych, zależnie od zakwalifikowania się na wyższy szczebel oraz w manewrach przez Komendy Gminno-Powiatową Straży Pożarnych. Drużyny młodzieżowe korzystały z obozów szkoleniowo – wypoczynkowych, oraz brali udział w licznych zawodach na szczeblu wojewódzkim włącznie w Kutnie, Łowiczu, Lutomiersku i Koluszkach. Wykazują też swoją wiedzę w “Otwartych Turniejach Wiedzy Pożarniczej”. Nasi druhowie byli i są członkami Zarządu Miejskiego, Powiatowego i Wojewódzkiego Związku OSP RP. Jeden z naszych druhów był delegatem na dwóch Zjazdach Krajowych naszego Związku.
Nasze stowarzyszenie posiada 60 członków czynnych, 47 wspierających oraz 23 członków młodzieżowej drużyny pożarniczej – chłopców i dziewcząt. Zapraszamy do wstępowania w nasze szeregi ludzi młodych. Służba ta winna być zaszczytem w działaniach dla społeczeństwa. Tutaj można się dokładnie sprawdzić w odwdze i działaniach humanistycznych. Obecny skład Zarządu przedstawia się następująco:
Prezes – dh......................................Anna Orłowska
V-Prezes i Naczelnik – dh.....Ryszard Kostrzewa
Z-ca Naczelnika – dh.....Krzysztow Staniszewski
Sekretarz– dh.........................Jarosław Kostrzewa
Skarbnik– dh...................................Maria Krawczyk
Gospodar – dh..............................Krzysztof Michaś
Szef MDP– dh ............................Arkadiusz Jakubik
Chłonek zarządu– dh ...........................Piotr Wojna
Dzisiejsza uroczystość jubileuszu 50-lecia istnienia jednostki jest dowodem w ofiarności w pracy społecznej i przykładem jak wiele można wykonać wspólnym wysiłkiem. Ocenę zawartą w tym wystąpieniu i w naszych działaniach pozostawiam wszystkim zebranym na dzisiejszej uroczystości.
Dziękuję za uwagę.
Ciąg dalszy nastąpi
